استکهلم سوئد: پلاتوزماب ودوتینpolatuzumab vedotin یک ترکیب دارویی جدید است که با چسباندن یک آنتی بادی به دارو ایجاد شده و بر علیه آنتی ژن CD79b فعال است. این ترکیب توانسته است در بیماران با DLBL عود کرده یا مقاوم به درمان که کاندید مناسبی برای پیوند مغز استخوان نیستند مفید واقع شود. این آنتی بادی در ترکیب با بنداموستین و ریتوکسیماب به کار رفت و به میزان قابل توجهی نتایج را در مقایسه با بنداموستین/ریتوکسیماب تنها بهبود بخشید.
پزشکان متوجه شدند که افزودن پولاتوزوماب ودوتین به بنداموستین/ریتوکسیماب در DLBL به میزان زیادی میزان پاسخ، بقای بدون پیشرفت بیماری و طول عمر را بدون توجه به درمان های قبلی یا مقاومت به آنها افزایش داد.
بر اساس این یافته ها، در موارد DLBL عود کرده یا مقاوم به دارو پولاتوزوماب ودوتین توسط FDA و PRIME بعنوان درمان خط شکن معرفی شده است. این مطالعه در کنگره 2018 انجمن هماتولوژی اروپا ارایه شد.
CD79b پروتئینی است که در لنفوم فولیکولار و DLBL ساخته می شود و مطالعات اولیه (فاز I) نشان داده بود که در درمان هر دو این لنفوم ها ایمنی کافی و میزان پاسخ امیدوار کننده ای داشته است.
در این مطالعه 80 بیمار مبتلا به لنفوم فولیکولار و 80 بیمار مبتلا به DLBL مقاوم یا عود کرده که کاندید مناسبی برای پیوند نبودند و در نتیجه پیش آگهی ضعیفی داشتند شرکت کردند.
بیماران بطور تصادفی یا برای 6 دوره پولاتوزوماب همراه با بنداموستین/ریتوکسیماب گرفتند یا بنداموستین/ریتوکسیماب تنها.
بیماران بر اساس اینکه طول پاسخ به درمان قبلی کمتر/مساوی 12 ماه یا بیشتر از 12 ماه باشد و در مورد لنفوم های فولیکولار اینکه آیا حجم لنفوم پایین یا بالا باشد تقسیم شدند.
اولین هدف مطالعه بررسی پاسخ کامل با اسکن PETپس از خاتمه درمان بود. در بیماران با لنفوم فولیکولار میزان پاسخ کامل بین دو گروه درمانی تفاوت چندانی نداشت. اما در بیماران DLBL ماجرا متفاوت بود و میزان پاسخ کامل در گروه پولاتوزوماب/بنداموستین/ریتوکسیماب 40% و در گروه بنداموستین/ریتوکسیماب 15% (P .01) بود.
با متوسط پیگیری 15 ماهه متوسط حیات بدون پیشرفت در بیماران DLBL در گروه پولاتوزوماب/بنداموستین/ریتوکسیماب 6.7 ماه و در گروه بنداموستین/ریتوکسیماب 2 ماه بود (P <.0001) و میزان طول عمر 11.8 ماه در برابر 4.7 ماه (P .0008) بود.
بهبودی در گروه ترکیب سه دارویی بدون توجه به اینکه بیمار قبلا 2،3 یا بیشتر خطوط درمانی را پشت سر گذاشته باشد و بدون توجه به اینکه آیا عود بوده یا مقاومت به درمان در کل بهتر از گروه دو دارویی بود.
عوارض جانبی جدی در گروه سه دارویی بیشتر از گروه دو دارویی بود (55% در برابر 33%).
بنظر می رسد با این درمان خط دوم این بیماران شفا نخواهند یافت اما ممکنست آنها طول عمر بالاتر و حیات بدون پیشرفت بیماری بهتری داشته باشند. عوارض دارویی نیز قابل کنترل است و بنابراین بنظر می رسد در بیماران DLBL گام درمانی خط دوم خوبی باشد.
منبع:
Nancy A. Melville, European Hematology Association (EHA) 2018 Congress. Abstract S802. Presented June 16, 2018.
مترجم: سید سعید کسایی، فوق تخصص مدیکال آنکولوژی و هماتولوژی