خاطرات مبتلایان سرطان:
خانم الوین
cr_uk#
دوازده سال پیش دانشجویی به نام «الوین» با علائم بیشماری که حاکی از خطرناک بودن وضعش بود به پزشک مراجعه کرد. او موافقت کرد تا او را برای انجام آزمایشها به همان بیمارستانی که در آن مشغول به تحصیل بود بفرستد.
درست فردای روزی که الوین آخرین امتحان خود را گذراند، پزشکان تشخیص دادند او به مرحله پیشرفتهای از بیماری دچار شده است. در نتیجه تحت عمل جراحیهای متعدد و شیمی درمانی طولانی قرار گرفت و از آن جائی که سیستم ایمنی الوین نیز به شدت ضعیف شده بود، طی دوران نقاهت که در منزل می گذراند به ورم ریه و ریزش مو (که دو بار به مرحله تاسی کامل رسید) و بعد به بیماری سل مبتلا شد.
بعد بیماری آبله مرغان به سراغش آمد که تقریباً او را به مرگ نزدیک میکرد و سپس لخته شدن خون و زخم معده به دنبالش آمد و باعث شد چند ماه دیگر نیز در بیمارستان بستری شود. اینکه صحبتهای خود او را میخوانیم:
«همه این اتفاقات یک سال و 9 ماه طول کشید و حالا که نگاهی به گذشته می اندازم از خودم و قدرت خودم تعجب می کنم که چطور خیلی وحشت نکردم و به بیمار عصبی تبدیل نشدم.
وقتی پس از شش ماه شیمی درمانی پزشکان به من گفتند باید سه ماه دیگر نیز ادامه دهم، احساس میکردم دوست دارم بگویم نه. اما بالاخره خانوادهام، دوستان و نیز انگیزه خودم مرا بر آن داشت تا ادامه دهم و فکر میکنم همین مسأله شما را به من نزدیک کرد. سرانجام در سن 25 سالگی توانستم در جایی مشغول به کار شوم.
اما کاری که واقعاً می خواستم انجام دهم گرفتن فوق لیسانس یا دکترای رشته کتابداری بود ولی فکر می کردم پس از بیماری ام قادر به انجام آن نیستم.
سالها از پس هم می گذشت و ناگهان در سن 30 سالگی تصمیم گرفتم به هر ترتیب ممکن کارم را شروع کنم چرا که فکر میکردم ممکن است دیگر دیر شود. در نتیجه این کار را کردم و اگر چه سخت و مثل یک جنگ بود، اما من بالاخره موفق به اخذ فوق لیسانس شدم.
آخر امسال نیز تصمیم دارم در رشته پرستاری تحصیل کنم و مطمئن هستم تجربه خوب و مثبتی خواهد بود. از تحصیل در این رشته احساس خوبی دارم و فکر میکنم یکی از مهمترین قدم هایی که در زندگیم بر میدارم همین باشد. یعنی قدمی در 35 سالگی، و ایمان دارم همه این احساسات پس از ورود سرطان در زندگیم پدیدار شد.
از این پس می خواهم از دیگران مراقبت کنم و مواظب سلامت آنان باشم. ضمناً هر قدمی که بر میدارم میدانم برای همین حالا است نه برای ده سال دیگر. زیرا زمان در حال می گذرد و باید حال را دریافت. این است که میگویم بیماری من موجب شد روی لحظات فعلی ام متمرکز شوم و معنای واقعی زندگی را درک کنم.»
منبع: کتاب گفتگو با بیماران شفا یافته (رویش سبز زندگی) "انجمن امداد به بیماران سرطانی ایران"
مترجم: راحله صهبا